Tanker

Akuratt no sitte eg på loftsrommet mitt hos pappa og tenker. Tenker på kvifor ting er som dei er, og kvifor ting skjer slik dei skjer. Ting du ikkje vil skal skje... 

Kva skjuler seg eigentleg bak smilet til folk? 

Slik er no livet...

Ting skjer fort, alt for fort til tider. Så fort at du kanskje ikkje klare å følge med. I vert fall når det gjeld personar du trudde var ein god ven. For plutseleg ein dag, er personen som ein fremmed, oppfører seg som ein heilt anna person, utan at du forstår kva som har skjedd eller kva du har gjort galt. Kvifor er det slik?

Eg vil berre vite kva eg eigentleg gjorde galt...